Mag geen naam hebben

Eindelijk weer thuis. Na vier weken seminars in Frankrijk en Engeland ben ik weer thuis. Na vier weken lang in hotels, restaurants en kastelen gewerkt, geslapen én gegeten te hebben mag ik eindelijk weer zelf aan het fornuis.

Helaas wil één van mijn klanten vanavond al een verslag hebben.  Ik stuurde mijn vrouw het huis uit zodat ik kan werken zoals ik het graag doe: in short, T-shirt en keiharde ziekmuu. (Vandaag Coco Rosie, ik heb twee kaartjes gekocht voor het concert in de Olympia op 25 September, ik verheug me er nu al op). 

Ik dacht dat ik zou eten in de pizzeria op de hoek, maar het werk schoot zo lekker op en  besloot ik  zelf te koken. Wat trof ik aan in de (koel)kasten? Niet veel. 1 ui. 4 in de schil gekookte piepers. 1 tomaat. 1 zakje mozzarella. Knoflook. Op de vensterbank van de keuken staat een basilicum plantje. Prima!

Ik sneed eerst de piepers an blokkies. Toen de ui en de knoflook. Ik bakte de aardappelen bruin in een plassie olijfolie. Toen dat een beetje begon te bruinen gingen de ui en de knof er door. ook de fijn gesneeën peterselie ging eraan. In de ondertussentijd sneed ik de tomaat in brokkies. Het eerste nummer van de nieuwe van Coco Rosie knalt nu keihard door het huis (dat mag niet als mijn vrouw er is) De tomaat mocht bij de rest in de pan. Toen die net een beetje vocht begon af te geven hen ik er de in stukkies gesneeën mozza erdoor gedaan. 

Wachten totdat het smelt. Op een bord doen en opeten. Een glaasje rosé uit Corsica erbij.

 

lummel