Tempeh gefrituurd: Oseng oseng
Bertie heeft een nieuwe frituurpan en zoekt dingen om te frituren. Ik stelde gefrituurde tempeh voor. Het recept staat in een van de artikelen op dit blok, maar voor de duidelijkheid plaats ik het hier.
Her recept komt van Henkie Helling de chefkok van de lachende javaan in Haarlem. Er stonden twee videootjes op het blok waarop men Henkie te keer kon zien gaan. Hij snijdt de groenten niet maar zaagt ze met een broodmes. ook zagen we datie zijn handen wel eens wat vaker mag wassen.
Gefrituurde tempeh in een loeihete saus.
Erst een rode ui en wat knoflook fruiten in de olie. Daarna twee groene spaanse pepertjes in stukjes snijden en meefruiten. (Hendrik liet de zaadjes zitten waardoor het heel erg pittig werd, wilt u dat niet, de zaadjes er netjes uit halen) ook een tomaatje, die Hendrik niet ontvelde mocht meedoen. Nu een flinke plak palmzuiker (had ik niet dus ik gebruikte bruine rietzuiker). Ook ketjap manis mee laten pruttelen. Snij de tempeh in plakken van ongeveer één centimeter en frituur ze in 1,49 minuten bruin. Uit de pan scheppen en op keukenpapier in een vergiet laten uitlekken. Als het uitgelekt is op een bordje leggen en de saus erover. Op eten maar. Ik had het al op voordat ik er een foto van gemaakt had. Dus maar van het internet geplukt.
Het muziekje is van de gentlemen’d dub club. Ik probeer het verschil te weten te komen tussen reggae en dub
lummel
10 Reacties op “Tempeh gefrituurd: Oseng oseng”
Geef een reactie op Rob Alberts Reactie annuleren
Recente reacties
Husse met je neus er tusse .... 
Een makkelijk recept, dankjewel. Met pitjes is het wel heet maar groene pepers zijn lekker, smaken beter dan rode. Ik ga het proberen. Eerst effe zoeken waar ik tempeh moet kopen.
En handen wassen.
De muzieksoort heet reggae varié ☻
Zoals de ouden sprongen
Hooggewaardeerd
Dub is een vorm van reggae en bestaat uit een instrumentale remix van een reeds bestaande song. Veel reggae werd op 45-toeren singles uitgebracht, met op kant A een gezongen versie en op kant B een dub versie.
De instrumentale dubs (of ‘versions’) werden door Jamaicaanse Sound Systems, mobiele disco-teams gedraaid, en op hun beurt vaak weer van nieuwe teksten voorzien of re-dubbed: de zgn. ‘verstion-to-the-version’. Ad infinitum.
Dub sound bestaat uit voornamelijk low tempo drums en diepe baslijnen en kenmerkt zich door extreme echo-effecten, die met betrekkelijk simpele apparatuur tot stand gebracht kon worden. (o.a. ‘band-echo’, fysiek gemaakt met behulp van een tape-recorder.)
Alle dub is dus reggae, niet alle reggae is dub…
Trouwens zelfs Doe Maar heeft indertijd een –beslist niet onverdienstelijke!– dub-versie van ‘Doris Day & Andere Stukken’ uitgebracht.
Grootmeesters op dub-gebied zijn Lee ‘Scratch’ Perry (grootmeester op IEDER reggae-gebied, dus ja…) en de Mad Professor. En niet te vergeten Adrian Sherwood, een blanke Brit…
Overigens: Tempeh eet ik niet en heb ik dientengevolge niets over te zeggen behalve hooguit ‘slamat makan’.
Wist ik niets van. Wat worden we toch wijs.
“The more you know, the more you don’t know”.
I know
Trouwens, hee maar wacht eens effe, weet je wie ook van de Dub was?
Anne Frans!
Nee, niks joods, Ik bedoel: En France!
Of toch wel joods: Serge Asperge, avec sa trompe énorme.
Neem bijvoorbeeld ‘Juif et Dieu’, pardon ‘Juif et Dub’
(PS They Don’t Make Jews Like Jesus Anymore.)
Die was dan ook niet te klonen. Onnavolgbaar. Eenmalig. Etcetra.
Veel over muziek, terwijl het toch een wereldsrecept is …
Smakelijke groet,