Tempeh gefrituurd: Oseng oseng

Bertie heeft een nieuwe frituurpan en zoekt dingen om te frituren. Ik stelde gefrituurde tempeh voor. Het recept staat in een van de artikelen op dit blok, maar voor de duidelijkheid plaats ik het hier.

Her recept komt van Henkie Helling de chefkok van de lachende javaan in Haarlem. Er stonden twee videootjes op het blok waarop men Henkie te keer kon zien gaan. Hij snijdt de groenten niet maar zaagt ze met een broodmes. ook zagen we datie zijn handen wel eens wat vaker mag wassen.

Gefrituurde tempeh in een loeihete saus.

Erst een rode ui en wat knoflook fruiten in de olie. Daarna twee groene spaanse pepertjes in stukjes snijden en meefruiten. (Hendrik liet de zaadjes zitten waardoor het heel erg pittig werd, wilt u dat niet, de zaadjes er netjes uit halen) ook een tomaatje, die Hendrik niet ontvelde mocht meedoen. Nu een flinke plak palmzuiker (had ik niet dus ik gebruikte bruine rietzuiker). Ook ketjap manis mee laten pruttelen. Snij de tempeh in plakken van ongeveer één centimeter en frituur ze in 1,49 minuten bruin. Uit de pan scheppen en op keukenpapier in een vergiet laten uitlekken. Als het uitgelekt is op een bordje leggen en de saus erover. Op eten maar. Ik had het al op voordat ik er een foto van gemaakt had. Dus maar van het internet geplukt.

Het muziekje is van de gentlemen’d dub club. Ik probeer het verschil te weten te komen tussen reggae en dub

lummel

 

Pepesan ikan

Dit is een heel bekend recept voor de liefhebbers van vis en heet, pittig eten uit de klassieke Indonesische keuken. Als je op internet gaat surfen naar recepten, kom je zeer uiteenlopende manieren tegen om het te bereiden. De meeste gaan uit van verse makreel. Maar er zijn ook moderne, snelle recepten die gestoomde of zelfs gerookte makreel gebruiken. Lekkerste is natuurlijk verse.

Ook met de verse kom je verschillende versies tegen. Er zijn er die de vis eerst frituren maar er zijn er ook die de vis met de boemboe stoven in bananenblad. Het kolonialistisch, totaal incorrecte kookboek Groot Indisch Kookboek gaat uit van de laatste versie.

Veel in de originele recepten bevatten het ingrediënt temoe koentji (soort gember, niet makkelijk te krijgen dus gewone gember maar gebruiken).

Ook heb ik ervoor gekozen om de makrelen eerst te frituren.

Nou, daar gaat-ie:

Ingrediënten:

4 middelgrote, verse makrelen, schoongemaakt en koppie eraf

8 rooie pepers, zo heet je kan verdragen, kijk maar welke soort

4 middelgrote rooie uien

4 tenen knof

100 gram kemirienoten U had de noten al in de vijzel fijngestampt

Halve vingerlengte verse gember die u al maanden geschild en wel in de vriezer had liggen.

Djeruk purut blaadjes (3 per vis)

2 Serehstengels

Tomatenpuree, 1 grote of twee kleine blikjes

Olie

2 eetlepels of een halve schijf gulu djawa (palmsuiker). (Variant van deze kok, om het een beetje zoetzuur te maken.)

4 eetlepels asemwater van tamarindepasta

Bananenblad of amuniliumfolie

Witte rijst, niet te zout, is een uitstekende blusser.

Makreel wassen en afdeppen met keukenpapier.

Maak asemwater door 4 el gezeefde asempulp te mengen met evenzoveel el water tot een dun papje.

Zet intussen een diepe koekenpan of wok met ca. 2 cm olie op, verhitten.

Makreel door de asempap halen en direct in de hete olie. Voorzichtig, het spettert, bruist en stampt. Dus als de olie op temperatuur gekomen is, éérst het vuur laagzetten en dan de vis erin..

Als alle vissen in de olie zijn het vuur weer opstoken. Hou de vis in beweging tot ze rondom knapperig bruin worden. Hoeft nog niet gaat te worden.

Haal de vis uit de olie en laat ze afdruipen in het vergiet.

Voor het volgende proces een deel van de olie ergens in wegschenken en/of verse olie gebruiken. De ouwe smaakt lekkerder door de vissmaak.

Boemboe

Nodig: vijzel of keukenmachine, of heel fijnsnijden met het Chinese hakbijltje, of alle drie.

Verwarm de olie.

De hele mikmak, d.w.z. de gestampte kemirinoten, de knoflook, fijngesneden uien en pepers, in de olie op een zacht vuurtje bakken tot alles begint te bruinen en de meeste pepertjes zacht geworden zijn. Beetje op smaak brengen met zout. Een kwartblok gulu djawa en een blik tomatenpuree erdoorheen mengen. Zet het vuur uit.

Snij de sereh over de lengte doormidden en kneus de stengels met de vijzel of de achterkant van een mes.

 

Leg de vissen een voor een op een bananenblad of alunimiumfolie.

Stop een gekneusde, halve serehstengel in de buikholte van de vis. Bekleed elke vis met 3 djeruk purutblaadjes. En schep de boemboe eroverheen.

Pak ze in, zet vast met een steker als u bananenblad had kunnen scoren, zet ze in een voorverwarmde oven van 150 graden en laat ze 45 à 50 min. garen.

Als bijgerecht uitstekend bij elke denkbare Indonesische rijsttafel. Of bij een boterham met pindakaas.

Namens Ilona en haar chefkok:

Selamat makan

Ilona

Recepten voor saus voor Gado-Gado en een vliegtuig

Vandaag twee receptne voor twee zauzen van twee van onze culidirecteuren. Ilona en NaamNomName. Dat laatste recept stond onder een reactie van Rob. dat moet u maar even opzoeken om de vliegtuiggrap te begrijpen.

lummel

Satéhsaus van een Surinaamse moeder

Tja, van oudsher maak ik satéhsaus in combinatie met mijn noedels. De in hete olie gebakken varkensvleesstukjes, gekruid met ketoembar en djinten, vis ik er dan uit en leg het in een schaaltje. Het vlees overstrooi ik dan met de Chinese hakbijl gehakte gember/ laos/knoflook en een scheut ketjap manis. De achtergebleven olie voeg ik bij de satéhsaus.

(Nou ja, als u nu even ook wat bamiegroenten wokt en wat noedels erbij, heeft u nu twee recepten in een.. Maar het gaat hier om de satéhsaus, dus de kruiden die anders bij het varkensvlees worden gevoegd, kunt u nu bij de satéhsaus voegen.)

Nodig:

.. teentjes knoflook, 1 tomaat, 1 ui, bolletje gember, bolletje laos, 1 theelepel zelfgeraspte trassie, 2 eetlepels ketoembar, 1 eetlepel djinten, lekkere klodder sambal, ketjap manis, een stiekeme kneep tomatenketchep, gewone pindakaas, bluswater

Daar gaan we:

Fruit een uitje glazig in een steelpan met dikke bodem. Bak een fijngehakt teentje knof mee en de trassie mee. Voordat het teentje bruin wordt een in stukjes gesneden tomaat toevoegen. Blijven roeren hoor!

Lekkere lik sambal erbij, roeren, roeren, roeren. Een paar flinke eetlepels pindakaas erbij. Roeren, roeren, roeren, tot het een beetje donker wordt. Ketjap erbij. Als niemand kijkt, een flinke kneep tomatenketchup erbij. En het olierestant van het snelgewokte varkensvlees toevoegen.

Zet het vuur maar wat lager want de dikke pindasaussubstantie kan gaan vervaarlijk bloepen als de geisers in Reykjavik .

Als u denkt, nou gaat het vast aanbranden: haal de pan van het vuur en doe er langzaam wat heet bluswater bij onder de kraan. Kijk uit! Het kan spatten. Roeren, roeren, roeren. Voeg de door de Chinese hakbijl, of door de vijzel verbrijzelde knoflook/gember/laos toe, indien u geen noedels had gemaakt.

Zet de pan op een plaatje en laat het langzaam indikken met het deksel schuin op de pan.

Regelmatig checken of het niet te snel gaat. En altijd blijven roeren. Linksom of rechtsom.

Ilona

En die van NaamNomName

Ja, zo is het bouwen van een vliegtuig ook simpel: aan een romp zet je twee vleugels en een staart; wielen eronder, aandrijving erin en klaar!

Sta mij toe een receppie te geven van een fijne gado-gado-saus.
Lekkerder dan deze ken ik ‘m niet: zelfs niet bij de legendarische Warung Mini op de Dubbel Wit, en die is al zo goed…

Deze saus wordt gekookt i.p.v. gefruit, dus in tegenstelling tot Hollandse satésaus.

Er gaan enorm veel ingrediënten in maar het is niet moeilijk om te maken.

Mn neme
– 2 sjalotten
– 3 pepers
– 1 teen knoflook
– 2 thelepels trassie
– 1 cm laos, geraspt, of 1/2 theelepel poeder
– 1 à 2 theelepels asem
– 2 theelepels goela djawa of bruine suiker
– 3 blaadjes djeroek poeroet (of een schilletje limoen)
– zout, peper

Doe dit alles in een vijzel en wrijf tot moes. NB! M.u.v. de djeroek peroet, die moet heel blijven.

Breng 200 – 250 ml water aan de kook, voeg de moes toe en laat even koken.
Voeg daar nog aan toe
– 6 eetlepels pindakaas met stukjes noot
– 50 gram santen van een blok

Roer goed door, breng op dikte en smaak en laat even sudderen.
Eventueel nog wat verdunnen naar wens.

Ook heerlijk bij geroosterde geit!

NaamNomName

Gado-gado

 

Nodig:

Stoommandje, halve spitskool, 2 ons sperziebonen, 1 rode paprika, 2 ons taugé, halve komkommer, 2 eieren

Een paar handjes emping (of kroepoek)

Potje satéhsaus of zelf maken. Pittig en niet te flauw

Maar nu:

Snij de spitskool in niet al te grove stukken, de nerven in ca. 27.2 mm, de bladeren in pakweg hapklare afmeting van degeen met de niet de grootste mond. Snij de komkommer overlangs in vieren en haal de zaadjes eruit. Snij verder julienne.

Snij de paprika in stukken van 36 mm., zaadlijsten verwijderen.

De sperziebonen had u al afgehaald en doormidden gebroken.

Zet de mand op een pan met een laagje water en breng het op stoom.

Sperziebonen erin, deksel toe, 5 minuten stomen.

Spitskool erbovenop, deksel toe, nog 7 minuten doorstomen. Check de kool op nog wat knapperigheid, anders waren die 7 minuten toch te lang

Leg deze groenten vast op een schaal en laat ze afkoelen.

Breng de boel weer op stoom.

Paprika en komkommer erin, 2,5 minuut stoom.

Nu de taugé erbij en nog een minuutje doorstomen.

Voeg deze bij de rest van de groenten op een schaal.

Kook de eieren goed hard. Laat ze schrikken onder de koude kraan.

Maak satéhsaus naar eigen smaak en voorkeur. Wij houden er wel van als hij zo dik is dat het lekker blijft hangen aan bovenkant als een afdeklaag.

Stort dit vlak vóór het opdienen over de inmiddels koude groenten.

Gepelde eieren in dunne plakjes snijden en creatief rangschikken.

Strooi de emping eroverheen of breek anders grote kroepoek in kleinere stukjes.

Selamat makan

NB: Strooi geen zout op de groenten!

Des te lekkerder is het contrast groenten-satéhsaus.

Foto: gejat van internet want het was zó lekker dat we vergaten een foto te maken.

Muziek: Mierzoet, maar laat u uw eetlust daar niet door bederven

Ilona

Acar Campur; Fortuna-Sittaridia Combinatie- IJsselmeervogels, null null.

Ik maak altijd een zeer simpele atjar tjampoer, gelijkend op die welke je in een potje kunt kopen, maar dan lekkerder, want frisser en knapperiger.

Daarvan geef ik je het recept, al zijn er ook veel uitgebreidere, ‘authentiekere’. Dit is die van Conimex maar dan verser en frisser zeg maar…

Ik maak nooit grote hoeveelheden, want dat heeft prijstechnisch geen voordeel –zoals bij jam of siroop van seizoensfruit–, bovendien vind ik het ‘vers’ het lekkerst; da’s de voornaamste reden dat ik het zelf maak.

Ik neem als volgt:

– 250 à 300 gram witte kool, in zeer fijne reepjes gesneden. (Da’s ± een kwart kool, maar ik laat mijn kolen altijd heel en pel ze blad voor blad. Zo doe ik maanden met één kooltje!)

– 150 à 200 gram winterpeen, in alumettes. (Da’s ± een flinke wortel. Een stuk of drie flinke waspenen uit de super werkt ook, want tegenwoordig zit door bijna ieder worteltjes-ras winterpeen gekruist.) Terzijde: alumettes maak ik met een ‘Usuba’, een geniaal Japans groentenmes, maar gaat ook met een niet-te-dunschiller of scherpe kaasschaaf; plakjes maken en die tot sliertjes snijden met –desnoods– een aardappelschilmesje. (Een ‘Molen Messer’ van Robert Herder valt aan te bevelen…)

– 1 rode peper (twee mag ook, maar vind ik persoonlijk te pittig)

– 1 grote ui, gehalveerd en in dunne ringen

– 2 tenen knoflook, gepeld en gekneusd/gestoten

– 2 theelepels gemalen koenjit, geelwortel

– Optioneel: 1 stukje verse gember,geschild en in een waaiertje gesneden

Voor de oplegvloeistof:

– 2 koppen azijn, ± een kwart liter

– 2 eetlepels kristalsuiker, eventueel meer of minder, afhankelijk uw wens (en de zuurgraad van de gebruikte azijn. Ik gebruik 5º, in Frankrijk is het standaard al 7º meen ik, en sommige azijn is er wel 13º: die moet je niet hebben!)

– 1 flinke mespunt zout

Modus operandi:

1) Zorg dat er een schone, afsluitbare glazen pot klaar staat waar het eindresultaat in past en kan worden weggezet.

Ik gebruik daartoe een lege mayonaise-pot van 600 ml, dat past bij deze hoeveelheden ‘ongeveer precies’. Bovendien hebben deze potten een brede opening, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een appelmoes- of bruinebonenpot, en ze passen in de deur van de koelkast… Enfin. Pot en deksel afwassen met heet water, pot daarna vochtig in de magnetron voor een minuut.

(Alvorens uiteindelijk de dop er op te draaien er eerst een stukje cling film over spannen)

2) Neem een RVS kookpan, doe daarin de azijn, de suiker, de koenjit en het zout en breng roerend aan de kook.

3) Voeg alle groenten toe, laat al omscheppend weer aan de kook komen en kook alles 2 minuten zachtjes door.

4) Verwijder de gekneusde knoflooktenen en het eventuele gemberwaaiertje

5) Stort alles in de schone pot, dek af en draai dicht. Laat de pot ondersteboven afkoelen.

Daarna rechtop en donker wegzetten, in de koelkast bijvoorbeeld, waar het geopend nog zeker een paar maanden goed blijft.

Nog een tip: het kan geen kwaad om de maten en gewichten over te nemen, aan te houden –calibreren– en ze direct na het proeven aan te passen, om tot een atjar te komen die u persoonlijk het meest aanstaat. De volgende keer dat je ’t maakt weet je meestal niet meer wat er ook al weer niet helemaal perfect was.

Zo gooi ik er zelf nog twee eierdopjes water bij, of gebruik 3,5º azijn, en het zou kunnen dat u bijvoorbeeld meer of minder suiker, zout of rode peper wenst.

Wat natuurlijk ook kan is proeven als het nog in de pan zit, en het dan nog aanpassen. Maar zorg dan wel dat het product goed koud is bij het proeven, want warm smaakt het héél anders!

*TIP* Leg ruim tevoren een bord of marmeren (kaas)plankje in de vriezer. Een plukje atjar is daarop in een paar tellen afgekoeld. Werkt ook met jams, chutneys, siropen, e.d.

Overigens en terzijde, met betrekking tot Tropisch Zuur: voor zoetzure komkommer gebruik ik –naast suiker– ook een héél klein beetje saccharine; die kunstmatige zoetstof uit de 70’s –iets wat ik normaal niet moet, in niks, ook geen stevia of andere meuk– en wordt traditioneel door Chinezen en Surinamers gebruikt (ook wel ‘Chinese suiker’ genoemd en ’t wordt verkocht per gram… Nee, geen brown sugar 😉 

Het heeft een ‘diepere’ zoetkracht, is minder ‘filmend’ dan suiker, waardoor de komkommer wat ‘stroever’ en frisser blijft. De licht bittere bij- en nasmaak van saccharine vult perfect weer aan wat er inmiddels helemaal uit de komkommers gekweekt is. Hoewel ik laatst weer gele komkommers zag: die zijn bitter en zo te eten. (Die met die wratten moet je stoven, ander verhaal, maar wel ook bitter.)

Wat me weer aan Italië doet denken –ik woonde en kookte ooit in Venetië–, daar heet een komkommer een peppino, en zijn ze dól op bittere smaken, in eten en drinken.

Alleen al het Italiaanse woord, amaro, klinkt toch veel lekkerder, liever, ronder, vriendelijker, verlokkelijker  dan het weerbarstige, onvriendelijke, in zichzelf gekeerde en stekelige woord ‘bitter’?

En over die prachtige, práchtige stad (prách-tíg!) gesproken: Probeer –als u de digitale toegangswegen hebt– de eerste aflevering van het onlangs op de BBC uitgezonden reis/kookprogramma “Rick Stein, From Venice to Istanbul” te bekijken: de eerste kook-ducu die Venetië toont zoals ik het ook ken, met de markten en lokale eethuisjes waar geen toeristen (mogen) komen, en met –volslagen correcte en authentieke– recepten uit de eerste hand. Plus oude bekenden, zoals Arrigio Cipriani die ik onderlaatst op NRC nog memoreerde, toevalligerwijze, en Francesco Librai van Antiche Carampane, waar ze ‘te dom zijn om pizza te bakken’ maar met zo’n beetje de beste authentiek Venetiaanse dagmenu’s. Heerlijk, kortom, ook voor wie het niet kent!

Ik downloadde –heel ouderwets– via een torrent, maar er zal ook een hippere wijze zijn om terug te kunnen kijken.

Oh ja, dat kookboek voeg ik bij.

“Pak-aan, dan hebbie wat!”

Heel veel recepten zijn overigens niet te vreten, naast dat het er véél te veel zijn en dat het enorm beroerd geschreven is, maar er zitten zeer zeker goede ‘Indische’ recepten tussen, dus de Hollandse varianten van Indonesische gerechten uit koloniale en post-koloniale tijd.

(Ik zit er al lang aan te denken een bewerking te maken, een boek waarin ook wat geschiedenis van ‘koken op de Hollandse krijgsschepen’. En beeld! Plaatjes, veel plaatjes! Titel wordt ‘H.M.S. Blauwe Hap‘ Indisch Kookboek der Koninklijke Marine. Van de Britse Royal Navy weten we –van Churchill– dat die zo succesvol was wegens het al eeuwen onveranderde bewind van “rum, sodomie en de zweep”; voor de Jantjes is dat dan wellicht “Heineken, kroepoek en de Leesmap”.

(Ik weet uit eerste hand dat er op een manoeuvre of missie acht blikken bier per man per dag mee gaan, op een fregat –200 man operationeel– al gauw zo’n 35.000 blikkies heen en weer naar Curaçao in ongeveer een maand. Als eerste aan boord: er wordt een kiel mee gelegd, letterlijk! Als men dan weet dat er gedurende dienst en tijdens oefeningen en manoeuvres niet gedronken mag worden, en begrijpt dat er in zo’n maand maar een vier- of vijftal momenten zijn waarop men dat bier mag en kan drinken, dan kun je uitrekenen dat er op die momenten minstens zo’n 36 blikjes, dus zes sixpacs oftewel anderhalve tray de man doorgheen jassen. Want het is allemaal op als ze terugkomen! Bizar…)

Dat overigens allemaal terzijde, maar ik sprak u alweder een tijdje niet; drukke dagen, en warm ook, en zo.

Ik groet u recht hartelijk, en wens u een smakelijke atjar tjampoer (Acar Campur;  Fortuna-Sittaridia Combinatie- IJsselmeervogels, null null.)

NaamNomName

Indojasinee

Mijn dochter is op vakantie op Bali en ik ben natuurlijk stinkjaroers leef natuurlijk heel erg mee. Zij stuurt me dagelijks foto’s en video’s. Van de weeromstuit ga ik dan maar Indonesisch koken. Ajam mentega (recept te vinden op dit blog: typ henkie helling in het zoekvak),

nasi goreng (mijn eigen en volgens dochter en vriend de allerlekkerste, het recept wil ik nog wel eens geven als daar belangstelling voor bestaat)

en ketjap eitjes. 3 hardgekookte eieren, drie sjalotjes, drie tenen knoflook, 1 ontvelde en ontpitte tomaat, een eetlepel bruine zuiker een eetlepel sambal oelek of trassi en vier eetlepels ketjap manis.

Snijdt alles wat te snijden valt heel fijn. In een plasje olie verwarmen, sambal, ketjap en zuiker derbij en in laten koken. Daarna de eieren doormidden snijden en eht prutje erop drapperen. Op eten.

lummel

Weer een Henkie Helling: Orak Arik

Naar de middenstand

Vandaag een tussendoortje. Een recept van Henkie Helling, de chefkok van de lachende Javaan in Haarlem. Al eerder publiceerde ik twee gerechten van hem in de rubriek Henkie Helling kan wel/niet koken. Hij laat zich filmen voor de kookrubriek in de NRC. Hij heeft nog steeds dat rare  broodmes en een ijzeren spatel.

Spring op de fiets en ga naar de groentenboer. Probeer daar een spitskool te bemachtigen, alsmede een preitje. Haal drie eieren daar waar u normaliter uw eieren koopt. Naar de gall en gall voor een fles rosé. Ik hoop dat u een knoflookje in de kast had, anders moet u terug naar de groentenboer.

Aan de slag

Trek de fles rosé open en schenk u zelf een flinke bel in. Proost. Snij het knoflookie in grove stukken. Snijd de kool aan sliertjes. Heeft u net als ik een lekker pepertje, dan snijdt u die ook fijn fijn. Een plasje olie in een wok (henkie deed het met een fles botor voor koks, maar dat deetik hem niet na, ga gerust uw gang) en de knof bakken. Nu mag u de kool roerbakken. Schenk uzelf nog een tweede bel rosé in. Breek de drie eieren in de wok en blijf door roerbakken.  Netjes op een bordje leggen en een stukje prei er overheen snipperen. Klaar is Henkie.

Het gerecht noemt hij Orak Arik, maar volgens de wijsneuzen van de NRC betekent dat roerbakken. Ga eens langs op de NRC en bekijk het gekook van Henkie. U komt daar ook een paar ouwe bekenden tegen.

PS. vergeet vooral niet de rest van de rosé op te drinken.

Lummel

een verzoeknummer bij het eerste henkiehelling stukkie

Hendrik Helling kan wel/niet heel goed koken*

Doorhalen wat niet van toepassing is

Twee recepten oor de prijs van één. Het kan niet op op lummel. Vandaag publiceer ik twee gerechten van Hendrik Helling (leuke voornaam trouwens) de chef kok van ‘De Lachende Javaan’ in Haarlem. Zelf spreekt hij het uit als De Lachende Jafaan, met een prachtig accentje dat iets ten oosten van Halfweg wordt gesproken. Er werden twee videootjes van geplaatst op het kookblog ‘koken’ van de NRC. Daar kom ik tegenwoordig vaak omdat er een goeie vriend van me rondspookt, iemand die heel veel van koken weet en die heel goed kan schrijven. Hendrik helling kookt vurukkeluk maar raar. Hij heeft bijvoorbeeld alleen maar een broodmes waarmee hij alles snijdt. ook roert hij zijn gerechten met een ijzeren spatel en brandtie zijn vingers steeds bijna als hij de tempeh in de frituur doet. Ga maar kijken op NRC site. Ik plaats de videootjes niet omdat dit blog er voor bedoeld was dat ik weer goed Nederlands zou leren schrijven en niet om het kutpeesten te leren. Dat konnik al.

Oseng Oseng

Gefrituurde tempeh in een loeihete saus.

Erst een rode ui en wat knoflook fruiten in de olie. Daarna twee groene spaanse pepertjes in stukjes snijden en meefruiten. (Hendrik liet de zaadjes zitten waardoor het heel erg pittig werd, wilt u dat niet, de zaadjes er netrjes uit halen) ook een tomaatje, die Hendrik niet ontvelde mocht meedoen. Nu een flinke plak palmzuiker (had ik niet dus ik gebruikte bruine rietzuiker). Ook ketjap manis mee laten pruttelen. Snij de tempeh in plakken van ongeveer één centimeter en frituur ze in 1,49 minuten bruin. Uit de pan scheppen en op keukenpapier in een vergiet laten uitlekken. Als het uitgelekt is op een bordje leggen en de saus erover. Op eten maar. Ik had het al op voordat ik er een foto van gemaakt had. Dus maar van het internet geplukt.

Ayam Mentega

Daarna maakte Hendrik een Ayam Mentega, Ayam is Indonesisch voor kip en Mentega is Portugees. Heel makkelijk en ongeloooooofelijk lekker.

Een kipfileetje in kleine stukjes snijden en 33 seconden frituren. In een zeef op een keukenpapiertje laten uitlekken.

Fruit 3/4 klein gesneden knoflookjes en een sjalotje in een plasje zoute botor. Nu de kipstukjes erbij. Wat twee keer bakken? Ja de eerste keer in de frituur schroeit het vlees dicht, waardoor het lekker zappig blijft. Nu die 4 sausen, van elke saus een eetlepel: oestersaus,sojasaus,woeste saus (Worschestershire spreek uit: woester). Nu een limoentje uitknijpen en een in partjes gesneden biolimoentje mee laten pruttelen, ook een stengeltje citroengras moet meedoen. Nu mag de ketjap manis erbij. Ik deed stiekum twee eetlepels. Als het een beetje begint in te dikken snel op een bordje scheppen en opeten.

Drink er een biertje bij: bijvoorbeeld een Bintang, bier uit Indojasinee

Zei daar iemand Bintangs?

lummel

PS het enige juiste antwoord is dat Henkie hartstikke lekker kan koken