eerste foto !!!

Kreeft

Ha die Lummel, gehoor gevende aan de oproep op je blog om een foto in te zenden van mijn lievelingsgerecht doe ik je bijgaand een foto toekomen van een kreeft. De foto is van eigen hand en slechts een paar dagen geleden gemaakt. Ik had de raadgevingen van CCR nog niet gelezen, vandaar de trieste kwaliteit.

Het beest is niet met statief, niet met een helper, niet met een stuk papier op de achtergrond gefotografeerd, maar gewoon: spontaan. Ik legde de kreeft op mijn bord (snel, hij was verdomd heet, en ik deed het met mijn blote handen) en was toen zo onder de indruk van wat ik zag dat ik de mobiele telefoon ter hand nam en hem vastlegde. Voor wie? Voor de lezers van jouw blog. Zo je wilt. Ik doe bij deze afstand van het publicatierecht, eenmalig, en alleen voorzover je site vrij blijft van reclame.

Dan het lievelingsrecept. Men neme een portemonnee. Men ga daarmee naar de supermarkt. Of naar de visser op de steiger om de hoek. Als tie niet toevallig weg is. In dat geval: later terugkomen. Men bestelle daar (per persoon) een hard shell lobster van, zeg, 1,5 pound (is echt genoeg, weest toch niet zo inhalig mensen, geniet toch eens met mate). Die kreeft moet er goed uitzien. Als je hem aantikt moet de rug en staart meteen naar boven krommen. Als door een adder gestoken zeggen ze weleens, wat dat voor een kreeft betekent heb ik nooit begrepen. Hij (of nog beter: zij) moet ook lekker ruiken. Heel belangrijk. Waarnaar??? Wat een vraag!!! Daar moet je dus blijkbaar “lezer van lummel’s kookblog voor heten” om zoiets te vragen. Een goede kreeft ruikt naar verse tuinaarde, hommel!!! Enfin, we gaan gewoon door. Veel zin heb ik er nu niet meer in. Naar de zee natuurlijk! De zee! Water, weet je wel. Zilt. Hoe verse vis en oesters en zeewier en je oma op een houtvlot (mits zeewaardig) ook ruikt. Hoe het ook zij. De kreeft mag absoluut niet stinken. Wat? Probeer daarvoor maar eens in je nek te ruiken, dan weet je dat ook weer! Wat stank is. Tjonge zeg.

Als de koopman of -vrouw u vragend aankijkt, dan zegt u haastig: “Ja, da’s goed. Kookt u hem maar”. Dit voorkomt dat u de dieren mee naar huis moet nemen (ze friemelen in de boodschappentas, dat is een rot gezicht en kan tot schuldgevoelens in de auto leiden, zo niet bij u, dan toch bij uw vrouw, indien voorradig, of kinderen). De koopman/vrouw kookt de kreeft graag voor u en het kost niets extra’s. Er zijn nu twee varianten:

1. De visser op de steiger stopt de kreeft dan achteloos (met de kop naar beneden, de kop van de kreeft wel te verstaan) in een grote bak met water, water dat al volop aan de kook is (aangesloten op een butagasfles). Ga zelf dan op de steiger zitten, laat de benen bungelen en denk niet aan het leed dat gaande is. Hoop ook dat er een paar auto’s voorbijkomen, want soms maken de kreeften geluid. Na exact 12 minuten per pound (en een minuutje of 15-16 voor onze 1,5 pound kreeften, nee, dat gaat niet rechtevenredig) zal de vissersman de kreeft uit het kokende water halen. Zo niet, maak hem dan even wakker. De vissersman. Schrapen van de keel is doorgaans voldoende. Tuinaarde, OMG, ik ben het nog steeds niet vergeten.

2. In de supermarkt kan de tijd worden gedood door de rest van de boodschappen te halen. Maiskolven zijn bijvoorbeeld lekker. Coleslaw hoort eigenlijk niet, maar ik vind daar niks mis mee. Verder iets aardappelachtigs. Ik houd het meest van de gepofte aardappel. De eventueel aanwezige kinderen zijn blij te maken met friet. En met haddock, een soort van lekkerbekje. Kreeft eten ze namelijk niet. Heb in mijn hele leven nog maar een kind meegemaakt dat lekker kreeft mee-at. Was een dubieus geval, waar ik verder niet over uit zal wijden. Kindvrouwtje, dat soort werk. Vergeet niet, als je die niet al lang hebt, hetgeen op een gebrek aan klasse duidt, om kreeftenbestek in te slaan: uitpulkstaafjes en tangetjes. Liefst van metaal natuurlijk. De visser op de kade geeft je gewoon een plastic vorkje, en daar gaat het wonderlijk genoeg ook mee. Maar dan zit je ook buiten en kijk je niet zo nauw.

Wat wel lullig is, in die supermarkt, is dat ze de kreeft daar niet in water onderdompelen, maar gewoon levend en wel in een keihete ijzeren kast zetten, waar ze vervolgens stoom doorheen jagen. De Auschwitzvariant waar de Partij voor de Dieren (maar ook Apie eigenlijk) helemaal niet blij mee zal zijn. Nu komen de mensen van de Partij voor de Dieren meestal niet in de supermarkt waar ze deze service hebben, en Apie kijkt wel uit om het adres te verklappen op een openbare website. Deze stoomvariant zorgt helaas ook voor een schroeilucht, da’s het pantser. Niet prettig. En mensen die geen kreeft hebben besteld lopen met hun winkelwagentje een rondje om. Het is dan zaak om zo te kijken alsof jij daar ook nietsvermoedend staat te wachten. Neem dan de kreeft (die dan niet meer beweegt) snel in ontvangst – ze zitten gelukkig in een neutrale papieren zak – en deponeer het geheel nonchalant in het winkelwagentje als ware het een zak chips. Het lukt mij nooit zonder te zweten, maar misschien hebben de lezers van lummel’s kookblog minder schaamtegevoel.

Dan op huis aan. Tussen de supermarkt maar ook de visser waar ik altijd ga en mijn huis is nooit file. En maar twee (korte) stoplichten. De kreeften zijn dus nog altijd keiheet als ik thuiskom. Tegen de huisgenoten die dan de tafel nog altijd niet klaar hebben, maar gewoon lui in de zon naar de zee of de televisie zitten te kijken, mag je dan even te keer gaan. Want het is lomp. Jij gaat er op uit om kreeft te halen, jij doet al het werk, en zij doen dus … niks. Als je uitgetierd bent, is de tafel inmiddels gedekt en kun je beginnen.

Watjes knopen dan een schortje om. Wij dus niet. Wij gaan aan de slag. Dat was het moment waarop deze foto is gemaakt. Net voor dat magische moment. Het beest zit prachtig mooi te wezen. Een kunstwerk zo uit de natuur op je bord. En jij weet dat je hem gaat ontleden en oppeuzelen.

Dit is een receptenrubriek en geen eetrubriek, dus ik laat het hierbij. Het ding is klaargemaakt. Daar ging het om. Hoe je hem precies openmaakt, dat komt elders wel weer aan bod. Ik kan daar behoorlijk hilarisch over vertellen. En toch instructief. Maar ik heb geen zin meer om verder te schrijven. Kunt je ook zelf wat witregels invoegen? Dat vindt De Schrijvende Rechter zo prettig!

Groetjes,

Apie

Koffie met suiker

Zo al een goede combinatie, hier hoeft niets meer aan veranderd te worden. Maar het kan wel :

Tiramisu (trek me omhoog).

Voor zieken, zwakken, gevallenen en andere lekkerbekken.

300 ml sterke gezoete koffie, 6 eidooiers, 250 g suiker, 500 g mascarpone, 30 savoiardi of lange vingers, 2 eetlepels bittere cacao

Eigelen met suiker kloppen, als het schuimig is mascarpone erbij, kloppen tot een soepele room.

Savoiardi in de koffie dopen en op een rond bord leggen.

De helft van de room verdelen over deze eerste laag, dan weer een laag savoiardi en dan de rest van de room. Cacao eroverheel zeven, in de ijskast voor minstens 2 uur.

Wie alcohol nou juist zo lekker vindt in dit nagerecht sprenkelt  amaretto, cognac, calvados of sinaasappellikeur over de in koffie gedrenkte savoiardi.

Van de overgebleven eiwitten kun je meringues maken, maar dan mag er geen spatje eigeel achtergebleven zijn.

Pawi.

Wedstrijd: Zet uw lievelingsgerecht op de foto

Ik ben zo vrij geweest om een lijstje met tips samen te stellen, voor eenieder die aspiraties heeft:

1 • Gebruik een laag camerastandpunt (vorkperspectief): de ‘natuurlijke kijkhoek’ van 45º is saai en maakt het eten ‘plat’. Een tafelstatiefje van een tientje bewijst goede diensten.

2 • Snijd het beeld krap aan, zoom in(!) en stel scherp op datgene dat je wilt laten zien: het eten. (Zoom is beter dan dichterbij gaan staan i.v.m. het samendrukkende effect van een langere brandpuntsafstand. Dus altijd een beetje (of veel, maar niet digitaal) inzoomen!)
Voor gestylede foto’s, met accessoires, tafelschikking en/of locatie: iets minder ver inzoomen.

3 • Ad. 2: Gebruik een zo gering mogelijke scherptediepte: door een zo laag mogelijk diafragmagetal te kiezen (voorkeuzewieltje op ‘A’, bij Canon ‘Tv’) treden er in de voor- en achtergrond fraaie onscherpte op. Kies zelf waarop wordt scherpgesteld.

4 • Gebruik een ‘stand-in’ om de foto voor te bereiden. Wacht niet tot het gerecht klaar is, maar maak een opstelling, stel alles vast in met een vergelijkbaar bord (met desnoods een paar ongeschilde piepers) en maak wat proefopnames.

5 • Zorg dat het licht van ’10 uur’ of van ’2 uur’ komt, met de camera op ’6 uur’. Vorm en volume komt zo het best tot zijn recht. Reflectiescherm op respectievelijk ’4′ of ’8′ uur.

6 • Houd de lichtbron laag. Strijklicht is plastischer dan licht van bovenaf.

7 • Gebruik zoveel mogelijk ‘natuurlijk licht’ en stel de kleurbalans van de camera goed in. (Als de camera geen automatische witbalans heeft kan in ieder naberwerkingspakket de kleurbalans worden aangepast, vaak zelfs ‘automatisch’. De blauwe, roze of groene zweem verdwijnt en de foto ziet er direct een stuk beter uit.)

8 • Gebruik een vel gekleurd papier (50×65) als achtergrond. Kies een bijpassende of contrasterende tint. (Bij de hobbywinkel komt papier in vele tinten en kleuren, voor een paar duppies een vel: stel een setje samen en exprimenteer! (Zie ook punt 4.)

9 • Styling:
– Gebruik een kwastje olie: veel eten ziet er op de foto beter uit met een (extra) glansje. (Doe er eventueel een beetje cacao door, om zaken zoals vlees en baksel ‘af te bruinen’.)

Wil men een –afgekoeld– gerecht op de foto laten stomen?
– Gebruik een nat watje dat in de magnetron aan de kook is gebracht en plaats dat onzichtbaar achter het onderwerp…

– Gebruik een plantensproeier om fruit, groente en evt. glaswerk te benevelen: dat ziet er frisser uit.

10 • Experimenteer! Uw model is geduldig, maak daar gebruik van.
Wees daarna zeer streng in de selectie en gooi alle foto’s die niet 100 (of 99%) zijn dan ook echt wèg. Eén goede foto uit een shoot van 50 tot 100 is een normale score bij profs!

(Ik heb hier jaren voor gestudeerd maar maak geen actief gebruik meer van de kennis. Voilà: pakaan!)

©©,® 

We zijn gek als we niets met dit kado doen mensen. u kunt uw foto’s opsturen naar dit adres: delummel@gmail.com
Ik zorg ervoor dat de foto’s netjes op dit blog verschijnen. Ik zal dan heel lief aan ©©,® vragen of hij de foto’s op zijn eigen bekende wijze wil beoordelen. Zo bent u er zeker van dat u feedback krijgt waar u wat aan heeft.

lalu

Aardbeien met slagroom, o nee, met zwarte peper

Dit moet u in huis hebben:

500g aardbeien, zwarte peper uit de molen, 4 eetlepels poedersuiker, 3 theelepels rode wijn, muntblaadjes

En dit moet er mee doen:

De aardbeien wassen en de staartjes eruit trekken. Afdrogen. Nu in tweeën snijden. Flink veel peper erop doen (minstens 3 keer de molen draaien). Verdeel in 4 gelijke porties. In een mooi groot glas bijvoorbeeld. Nu de rode wijn erover.De suiker erover strooien en met een muntblaadje versieren.

The day after….

Gesterkt door goede fotografie-adviezen van mijn dochter (mam, het gaat niet om het héle bord), van CC,R  (hou er een vel wit papier bij voor de reflectie) en van lidy (haal die foto liever weg), geassisteerd door Lalu (die die foto weghaalde op Drasties, maar helaas nog niet op zijn worldpress.com site) durf ik het aan.

Een foto van Avocado/Tomaat. En een recept.

Per persoon : een rijpe avocado, twee tomaten, een halve rode ui, olie, citroensap, zout en peper.

Ontdoe de tomaten van schil en zaden.  De tomaten een halve minuut in kokend water doen en dan laten schrikken onder koud stromend water. Ja, de kookwereld staat voor niets, dit doen wij allemaal, Apiedapie. Het velletje is er nu makkelijk af te pellen. Snijd de tomaten doormidden, haal zaad en zaadlijsten eruit en snijd het vruchtvlees in blokjes.

Snijd de rijpe avocado doormidden, wip de kern eruit, schil de vrucht en snijd de –van zichzelf wat vettige- peer ook in blokjes.

Nu snel citroensap over de avocado sprenkelen, goed tegen het verkleuren en prima voor de dressing. Hier gaat de dressing onderop dus. Want er lag ook al olijfolie en een fijngesneden rode ui in de schaal.

Matig zout, overvloedig peper en zesentwintig keer omscheppen.

Als je dit bijgerecht niet direct serveert kun je de avocado tegen verkleuren beschermen door er huishoudfolie/vershoudfolie overheen te draperen en zorgvuldig afdrukken om zoveel mogelijk lucht buiten te houden.

Pawi.

PS Niet alle foto’s zijn uit eigen keuken, excuus.  Deze e.v.a. wel hoor.

Jambalaya Crawfish

Wat je in huis moet hebben

• 1pond ongekookte rivierkreeftstaartjes 
• 1 1/4 kopje rijst 
• 2 Eetlepel olie 
• 1 kop fijn gesneden ui 
• peterselie 
• 1 kop  fijn gesneden echalotjes
• 1 eetlepel bloem 
• 1 kop fijn gesneden paprika 
• 3 1/2 kopjes groentebouillon 
• zout 
• peper 
• chilipoeder

Aan de slag

Maak een roux met olie en bloem. Voeg de gesnipperde ui toe en blijf roeren totdat het een mooie goudbruine kleur heeft. Giet er 1 ½  kopje bouilon op. Een half uur in laten koken. Doe nu de beesten erdoor en laat ze langzaam rose worden.  Twee koppen bouillon erbij en aan de kook brengen. Nu de rest van de ingredienten erdoor roeren. Op een laag pitje een half uurtje met deksel laten pruttelen, totdat de rijst gaar is.  Bij het opdienen de fijngesneden peterselie erop.

Vaderdag? Zalmmousse!

Deze keer vierden we het WEL, een dagje eerder, maar zo kwam het voor iedereen goed uit.  Vaderdag kan soms een mooie aanleiding zijn voor een huiselijk dinertje.

Voor 4 personen:

Vier ingevette vormpjes. Twee ons verse zalm. Een glas witte wijn. Een eetlepel Griekse joghurt Honderd mililiter slagroom. Twee takjes dille. Een theelepel paprikapoeder. Halve theelepel zout. Twee blaadjes witte gelatine

Week de gelatine in koud water.

Kook de zalm in de wijn met dille, paprikapoeder en zout  in 10 minuten net gaar.

Haal de zalm eruit en pureer met een eetlepel joghurt.

Kook het vocht nog iets in, dille eruit halen. Er blijft heel weinig vocht over, net genoeg om de uitgeknepen gelatine in op te lossen.

Roer dit gelatinemengsel door de gepureerde zalm

Klop de slagroom stijf en spatel het zalmmengsel erdoor.

In de vormpjes overdoen en minstens twee uur laten opstijven in de ijskast.

Die paprikapoeder is volgens mij voornamelijk voor de kleur. Ik heb ook wel recepten gezien waarbij tomatenketchup werd gebruikt, maar dat lijkt mij te nat.

Saus:

Drie eetlepels mierikswortelpasta (uit een potje). Een eetlepel joghurt .Klein scheutje water. Drie takjes dille, fijngesneden.

Misschien nog een snufje zout

Goed roeren. Klaar.

Stort de mouse op een bordje veldsla. Geef de saus er apart bij zodat iedereen zelf de hoeveelheid saus kan doseren.

Pawi.

Even een voorraadje pistou maken

Ik leerde het van vrienden uit Gentilly, Ze namen het mee toen ze bij ons zouden  logeren en nog niet wisten of je in Nederland nog iets anders dan aardappelen at.

Altijd goed, pistou voor de zekerheid meenemen.

Recept:

Een ons basilicumblaadjes

Twee knoflooktenen, uit de knijper

Zongedroogde tomaten die weer in de olie zijn ingelegd

Oude kaas, geraspt

Pijnboompitten

Olijfolie

Doe alle ingredienten in de keukenmachine, scherp mes onderop

Doe het mengsel in een mooi potje

Haal eruit wat erin zit. Het is het beste dat een aardappel zou kunnen overkomen. Maar ook pasta, kaas, tomaten, brood…

het wordt allemaal NET iets beter met je eigen pistou.

Pawi.

TexMex

8 Juli ga ik naar een concert van mijn jeugdheld Johnny Winter in de Olympia. Graag Texaanse recepten insturen. Lekkere Cajun fish of ander lekkers!

Vanavond Jambalaya Crawfish